بررسی وجود ارتباط بین قدرت ایزوکینتیک عضلات اسپاستیک و شدت اسپاستیسیتی آنها در اندام تحتانی بیماران همی پلژیک ناشی از سکته مغزی

هدف: بررسی ارتباط بین شدت اسپاستیسیته و قدرت عضلانی در بیماران سکته مغزی می تواند در جهت دهی به درمان کمک کننده باشد و همچنین می توان با استناد به نتایج این مطالعه در مورد اثرات احتمالی اسپاستیسیته روی قدرت عضلانی قضاوت کرد. در این مطالعه ارتباط بین شدت اسپاستیسیته و قدرت عضلانی در عضلات اکستانسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پای بیماران مبتلا به سکته مغزی مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی:تعداد 40 بیمار سکته مغزی که حداقل 3 ماه از سکته آنها می گذشت و دامنه سنی آنان 82-25 سال بوده است در مطالعه شرکت کردند. برای ثبت تون از مقیاس تعدیل یافته آشفورث(mas) و برای ثبت قدرت از دستگاه ایزوکینتیک استفاده شد.برای اینکه بتوان گشتاور عضلانی را بین بیماران مقایسه کرد از دو روش نرمال سازی بر مبنای تفریق و بر مبنای وزن استفاده شد. یافته ها: ضریب آماری کندال تائو-بی برای بررسی وجود ارتباط محاسبه شد. این ضریب برای ارتباط گشتاور نرمال سازی شده بر مبنای وزن و داده های حاصل از مقیاس تعدیل یافته آشفورث در هیچ کدام از گروههای عضلانی معنادار نشد (01/0= ?) ولی برای ارتباط بین گشتاور نرمال شده به روش تفریقی و داده های حاصل از مقیاس تعدیل یافته آشفورث در عضلات اکستانسور زانو(005/0=p) و عضلات پلانتار فلکسور مچ پا (002/0=p) معنادار شد. نتیجه: این مطالعه با اثبات وجود رابطه منفی بین قدرت عضلانی و اسپاستیسیته نشان داده است که عضلات اسپاستیک ضعیف هستند و به سمت درمان های تسهیلی متمایل شده است.